Ο μύθος του Διονύσου

Σπηλιά που γεννήθηκε ο Διόνυσος

{Χαίρε μοι Διόνυσος, ον εν Δρακάνω νιφόεντι Ζευς ύπατος μεγάλαν επιγουνίδα θηκάτο λύσας}. 
Ο Δίας σαν μεγάλος γυναικοκατακτητής που ήταν, αγάπησε μια πολύ ωραία γυναίκα τη Σεμέλη. Η Ήρα όμως το έμαθε και αποφάσισε να καταστρέψει τη Σεμέλη. Ο Δίας προσπαθώντας να κρύψει τη Σεμέλη από την οργή της Ήρας τη φυγάδευσε σε κάποιο νησί. Η Ήρα όμως τη βρήκε και έβαλε φωτιά στο νησί. Ο Δίας έτρεξε να σώσει τη Σεμέλη από τις φλόγες αλλά δεν πρόλαβε. Πήρε όμως το παιδί από τα σπλάχνα της και το έραψε στο μηρό του. Έπειτα ήρθε και το έβγαλε στην Ικαρία και ανέθεσε τη φροντίδα του στις Νήσες (αρχαίες θεότητες που ζούσαν παλιά στην Ικαρία). Το παιδί πήρε το όνομά του από τον πατέρα του Δία και τις Νήσες που τον μεγάλωσαν και ονομάστηκε Διόνυσος. Ο Διόνυσος μεγάλωσε με τέτοια φροντίδα που το σώμα του σε τελειότητα και ομορφιά ήταν καλύτερο από γυναικείο. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του του έφερε από την Κύπρο την Αφροδίτη να του κάνει παρέα. Έκαναν έρωτα και κοιμήθηκαν. Ξύπνησε πρώτη η Αφροδίτη και έφυγε. Όταν ξύπνησε ο Διόνυσος και είδε ότι έλειπε η Αφροδίτη έκλαψε τόσο πολύ που από τα δάκρυά του μεγάλωσε ο σπόρος που υπήρχε στη γη και βγήκε το αμπέλι. Πήρε τον καρπό του το ήπιε και ευθύμησε. Για να ξεχάσει την απουσία της Αφροδίτης πήγε στο Να. Εκεί ζούσαν οι Νηριήδες θεότητες που φιλούσαν τη θεά του κυνηγιού Άρτεμη για να μην τη δει κανείς. Μόλις όμως πήγε εκεί ο Διόνυσος, οι Νηριήδες ζήλεψαν τόσο την ομορφιά του που έφυγαν από την Ικαρία και πήγαν στη Πάτμο όπου έγιναν ξωτικά και άφησαν το Διόνυσο με την Άρτεμη. Σεμέλη ονομάζεται μια παραλία στο Δράκανο προς τιμή στη μητέρα του Διονύσου

Φράσεις - Παροιμίες - Μύθοι

Για το σταφύλι και το κρασί

Έλα παππού να σου δείξω τ'αμπελοχώραφά σου
Μάζευε κι ας είν' και ρώγες

Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια
Όποιος έχει αμπέλι, ας βρει δραγάτη
Πήγε σαν το σκυλί στ' αμπέλι
Τ' αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη
Αύγουστος άβρεχτος, μούστος άμετρος
Περσινά ξινά σταφύλια
Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξύδι
Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι
Ήταν στραβό το κλίμα το ‘φαγε κι ο γάιδαρος
Ας πάει και το παλιάμπελο
Καλά κρασιά

Σαν το παλιό καλό κρασί

Βάζω νερό στο κρασί μου
Μιλάει το κρασί
Θέρος , τρύγος, πόλεμος

Στουπί στο μεθύσι

Ο τρελός είδε τον μεθυσμένο και φοβήθηκε

Η αλεπού και τα σταφύλια (Μύθοι Αισώπου)

Μια αλεπού πεινασμένη είδε πάνω σ' ένα δέντρο πλεγμένη μια κληματαριά γεμάτη χοντρόρωγα, κατακίτρινα σταφύλια. Τα ζήλεψε πολύ και επιθυμούσε να τα δοκιμάσει, μα πώς ν' ανεβεί η φουκαριάρα. Δοκίμασε κάμποσες φορές ν΄ανέβει αλλά η αλεπού δεν έχει τη χάρη της γάτας να σκαρφαλώνει όπου θέλει.
Πιάστηκε από δω, πιάστηκε από κει, τίποτα δεν κατάφερνε. Καθότανε μόνο κάτω, σήκωνε τα μάτια της στα σταφύλια, τα κοίταζε καλά καλά κι ο καημός την έτρωγε. Στο τέλος απελπισμένη, για να παρηγορηθεί, κορόιδεψε η ίδια τον εαυτό της:
- Δε βαριέσαι, εξάλλου αυτά δεν τρώγονται, άγουρα είναι ακόμη.
Τα σταφύλια όταν την άκουσαν άρχισαν να την περιγελούν.
- Ε κυρά αλεπού, εμείς άγουρα δεν είμαστε. Γλυκά σαν το μέλι είμαστε. Μα αφού δε μας φτάνεις, τι να πεις; 
Βάση αυτού του μύθου βγήκε και η παροιμία "Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια"

Στο Video βλέπουμε την παραλία και την σπηλιά όπου γεννήθηκε ο Διόνυσσος