Ο μύθος του Ικάρου

Δαίδαλος και Ίκαρος

Ο πατέρας του Ικάρου, ο Δαίδαλος, ήταν κατά την αρχαιότητα έξοχος αρχιτέκτονας και αγαλματοποιός. Τα αγάλματά του μάλιστα είχαν τη φήμη πως ήταν τόσο τέλεια που τα νόμιζες για ζωντανά. Η αδελφή του Δαιδάλου η Πέρδιξ ενδιαφερόμενη για την πρόοδο του γιου της Τάλω, τον παρέδωσε στον Δαίδαλο για να τον μαθητεύσει. Ο νεαρός μαθητής αποδείχτηκε πολύ ικανός και κατάφερε μέσα σε λίγο καιρό να φτάσει το Δαίδαλο και να κοντεύει να τον ξεπεράσει. Εφεύρε μάλιστα και διάφορα εργαλεία όπως τον κεραμευτικό τροχό, τον τόρνο και το μαρμαροπρίονο. Ο Δαίδαλος τότε, κυριεύτηκε από ένα αίσθημα ζήλιας και σκότωσε τον ανιψιό του πετώντας το πτώμα του κάτω από την Ακρόπολη. Το γεγονός μαθεύτηκε και η Πέρδιξ αυτοκτόνησε πέφτοντας και αυτή από την Ακρόπολη ενώ ο Δαίδαλος διέφυγε στην Κρήτη, όπου μπήκε κάτω από την προστασία του βασιλιά Μίνωα. Ο Δαίδαλος έζησε με τιμές στο νησί αρκετά χρόνια, κατασκευάζοντας τα περίφημα ανάκτορα του βασιλιά. Ένα από τα έργα του ήταν και ο ξακουστός λαβύρινθος. Παντρεύτηκε από το νησί τη δούλα Ναυκράτη με την οποία απέκτησαν ένα γιο, τον Ίκαρο.

Ο Μινώταυρος

Σύμφωνα με την μυθολογία ο Μίνωας ζήτησε από τον Θεό Ποσειδώνα να του στείλει ένα σημάδι που να αποδεικνύει ότι μόνο αυτός πρέπει να πάρει τον θρόνο της Κνωσού από τον βασιλιά Αστέριο. Πράγματι ο Ποσειδώνας του έστειλε έναν πανέμορφο λευκό ταύρο και του ζήτησε να τον θυσιάσει προς τιμήν του ιδίου. Ο Μίνωας όμως εκθαμβωμένος από την ομορφιά του ζώου, αποφάσισε να παραπλανήσει τον Ποσειδώνα και να θυσιάσει έναν άλλο ταύρο στη θέση του. Ο Ποσειδώνας κατάλαβε τι έγινε και εξοργισμένος προκάλεσε τον έρωτα της γυναίκας του Μίνωα Πασιφάης.

Ο Λαβύρινθος

Η απελπισμένη Πασιφάη ζήτησε τη βοήθεια του Δαίδαλου, ο οποίος κατασκεύασε ένα ξύλινο ομοίωμα αγελάδας  (Δάμαλις) το οποίο σκέπασε με αληθινό δέρμα αγελάδας. Η Πασιφάη μπήκε μέσα στο ομοίωμα και ο ταύρος ζευγάρωσε μαζί της. Από αυτή την αφύσικη συνεύρεση γεννήθηκε ο περίφημος Μινώταυρος, ένα τέρας με σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου που τρεφόταν με ανθρώπινο αίμα.

Όταν είδε το τέρας ο Μίνωας, ζήτησε από το Δαίδαλο να κατασκευάσει ένα σκοτεινό κτίσμα με απέραντους διαδρόμους για να κλείσει μέσα το Μινώταυρο. Έτσι, ο Δαίδαλος κατασκεύασε το Λαβύρινθο, ένα σύνθετο δίκτυο στοών που όποιος έμπαινε μέσα έχανε την έξοδο. Μάλιστα πολλοί πιστεύουν ότι αυτός ήταν το σπήλαιο του Λαβυρίνθου στη Μεσαρά Καστελίου στην Κρήτη. Εκεί λέγεται ότι φυλάκισε και τον Δαίδαλο μαζί με το γιο του Ίκαρο για τη βοήθεια που παρείχε στην Πασιφάη.
Ο πολυμήχανος Δαίδαλος όμως βρήκε τρόπο διαφυγής και κατασκεύασε δύο ζευγάρια φτερά με πούπουλα και κερί ένα για τον ίδιο και ένα για τον Ίκαρο. Πριν ξεκινήσει η πτήση ο Δαίδαλος έδωσε οδηγίες στο γιο του Ίκαρο για το πώς να πετάει. Τον προειδοποίησε ότι αν πλησίαζε πολύ κοντά στο νερό της

Ίκαρης

θάλασσας, η υγρασία θα πότιζε τα πούπουλα που θα βάραιναν και θα έκαναν τα φτερά άχρηστα. Από την άλλη αν πετούσε πολύ ψηλά κοντά στον ήλιο, η ψηλή θερμοκρασία θα έλιωνε το κερί και τα φτερά θα καταστρέφονταν. Δυστυχώς όμως ο Ίκαρος εντυπωσιασμένος από τη μαγεία του ύψους και την ταχύτητα της πτήσης, παράκουσε τις εντολές του πατέρα του και πήγε πολύ κοντά στον ήλιο με αποτέλεσμα να καούν τα φτερά του και να πέσει μέσα στο πέλαγος που από τότε ονομάστηκε Ικάριο Πέλαγος και το νησί Ικαρία. Το άψυχο σώμα του Ίκαρου αναγνώρισε ο Ηρακλής, που βρήκε το Δαίδαλο και του το έδωσε. Ίκαρος ονομάζεται μέχρι και σήμερα ένας βράχος μέσα στη θάλασσα, στην

Σπηλιά του Δαίδαλου

περιοχή του Ξυλοσυρτιού, λίγο πιο πέρα από το Λιβάδι, όπου κατά την τοπική παράδοση πνίγηκε ο Ίκαρος. Βαθιά σπήλαια εισχωρούν μέσα στους βράχους, μερικά με τρεχούμενο νερό, με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Σε μερικά σπήλαια εισχωρεί κατά καιρούς το νερό της θάλασσας, ενώ πολλές φορές ακούγεται έναν γοερό κλάμα. Τοπική παράδοση αναφέρει πως είναι το κλάμα του Δαιδάλου όταν αντίκρισε εκεί το νεκρό Ίκαρο